Sıkılıyorum.Yüzüme vuran güneş ışığının verdiği huzur sınırlı.Terletiyor.Sıkılıyorum.Trafikte sıkılıp da indiğim yollarda yürüdükçe sıkılıyorum.Okul mutsuz ediyor.Gidip gitmemek aynı.Arkamı dönmek istiyorum.Dönüyorum da.Bir şey yapmak istiyorum.Bir şey.Boş geçiyor günler.Okunan kitapların sayfalarıyla,izlenilen filmlerin saniyeleriyle savaşıyorum.Bu acele niye? Her şey öyle durağan ki bazen yerimde otururken ruhum koşup geri gelsin istiyorum.Depresiflik değil bu.Tatminsizlik.Okul yüzünden.Okulun veremedikleri...Benim alamadıklarım.Almayı başaramadıklarım ya da.Yaşadığı ülkeyi sevemeyen birisinin okulunu sevmesi ne kadar mümkün? Yüzdelik hesaplar,anketler,sorular.Her yerde bir adeletsizlik ve o adaletin parçası olmanı gerektiren durumlar.Sıkılıyorum.Bahar bile mutlu edemiyor.Sen düşün gerisini.

Yorumlar

Parpali dedi ki…
Beni de mutlu edemiyor bahar. Hatta en çok o edemiyor bu sıralar. Ama yine de inat etmek gerek. Her şeye rağmen inat etmek. Öpüyorum seni. Bir de geçmiş olsun diyorum bolca.
13 Mayıs 2011 10:21
yaprak dedi ki…
Ben de öpüyorum seni hem de hastalık bulaştırma pahasına :) İnşallah iyi gelir,yüzümüz güler bolca...
13 Mayıs 2011 13:11
Azura dedi ki…
işte tam da bu noktada başlıyor aslında her şey. Bu tatminsizlik beni boğuyor. Olmuyor ve olması için de bir çaba sarf etmiyorum. Baharın verdiği mutluluk sınırlı, hatta bazen daha da çok mutsuz ediyor bile diyebilirim. Öylece eve kapanma isteği olunca her şey anlamını yitiriyor işte. Bir bahane olsa, bir istek olsa, bir güç olsa her şey çok daha güzel olacakmış gibi. Ama bu tatminsizlik. Benim sadece okulla değil tüm hayatla, tüm kendimle..
14 Mayıs 2011 16:54
Yorum Gönder

Popüler Yayınlar